Onze voorbeeldvrouwen

Wij staan dagelijks voor uitdagingen. Grote en kleintjes. Bij de grote uitdagingen moet je de power uit je tenen halen. Bij de hele grote uitdagingen red je het daar niet mee. Dan zoeken we het ook buiten onszelf. Op dat soort momenten putten we kracht en inspiratie uit onze voorbeeldvrouwen. Vandaag, op International Womens Day, stellen we deze vrouwen centraal door middel van deze teamblog. Als een soort van bedankje. En misschien put jij er ooit ook nog wat extra power uit.

 

Eef over Khadija Mbowe 

Toen we een vrouw mochten kiezen om in het zonnetje te zetten, bladerde ik door enkele boeken, zoals ‘Goodnight stories for Rebel Girls’ en ‘Forgotten Women: The Leaders’. Gelukkig hebben we dit soort boeken, zodat we weten dat er ontzettend veel vrouwen zijn om te bewonderen. Een vrouw die (nog) niet in de boeken staat is Khadija Mbowe. Khadija is een Youtuber met ruim een half miljoen abonnees. Wat mij betreft staat ze ‘nog’ niet in de boeken, omdat ze nog niet zo heel lang doet wat ze doet. Khadija maakt toffe analyses maakt over een tal van onderwerpen zoals gender, huidskleur, media, politiek, etc. In plaats van dat ze dat vanuit een academische hoge toren doet, maakt ze haar analyses toegankelijk, met humor en met oog voor de realiteit. Khadija staat voor kwetsbaarheid en belicht de menselijke kant van fenomenen in haar video’s. Ze spreekt vanuit een plek van zoeken naar onderling begrip en niet vanuit oordeel. Uiteindelijk is de wereld om ons heen gewoon mensenwerk. Dat maakt ze mooi duidelijk in het verhaal dat ze deelt. Ik leer elke keer weer iets en haal veel plezier uit de manieren waarop ze haar analyses met ons deelt. Een van haar credo’s is: “Remember that you can always change your mind, because you can.” En dat vind ik geweldig, want het is simpel, maar toch zo impactvol. Mensen zitten vaak vast in hun gedachten en hebben het gevoel dat ze aan hun mening vast moeten houden, ook als ze met nieuw bewijs worden geconfronteerd. Dat is dus niet zo. Ik hoop dat veel mensen via haar video’s weer nieuwe inzichten krijgen en met meer compassie naar de wereld en de mensen om hun heen leren kijken.

 

Stephana over Jacinda Ardern

Begin dit jaar kondigde ze aan dat ze stopt als premier van Nieuw-Zeeland: Jacinda Ardern. Eerste reactie: Wat jammer! Ik ben zo’n fan van haar. En toen las ik waarom ze aftrad – “I know what this job takes. And I know that I no longer have enough in the tank to do it justice.” – was ik alleen maar meer fan. Gewoon eerlijk en lief zijn. Voor jezelf en daarmee voor de ander. Terwijl een heel land op je rekent. Terwijl talloze voorgangers, misschien zelfs voorbeelden, koste wat het kost hun positie hadden aangehouden. Terwijl stoppen vaak vertaald wordt als opgeven. Ik vind dat ongelooflijk krachtig.

Jacinda kwam op mijn powervrouwradar na de terroristische aanslag op twee moskeeën in Christchurch. Haar reactie op die gebeurtenis was zo powerful, terwijl ze eigenlijk iets heel normaals deed: rouwen, troosten, empathie tonen, reflecteren, verantwoordelijkheid nemen en voorkomen dat het nog eens gebeurt. (Mind you: binnen no time werd de wapenwet aangepast en werden alle (semi)automatische wapens verboden. En een paar maanden later trok de regering nog eens 2,5 miljard dollar uit voor het welzijn en geluk van de bevolking.) Geen wraak, geen hachjes, geen ego’s. Gewoon als mens, vanuit je hart. Ik was altijd in de veronderstelling dat je iets heel denderends moet doen om zo powerful te zijn, maar nu weet ik: zij was zo powerful, OMDAT ze iets heel normaals deed.

Dit zette mij aan het denken. Ik, als jonge vrouw, twijfel dagelijks aan mezelf. Doe ik genoeg? Doe ik het goed? Heb ik wel genoeg skills en ervaring voor deze job? Ben ik wel een goede leider voor mijn team? (Vrouwen doen dit nu eenmaal meer dan mannen, maar er zullen ongetwijfeld ook mannen zijn die zich hierin herkennen. Hoe dan ook, lees verder.) Zo’n voorbeeld als Jacinda stelt me dan een beetje gerust; je kunt gewoon mens zijn EN een positieve impact hebben op de mensen om je heen. En dit doe je uiteraard niet ‘ff’. Want – in haar eigen woorden: “It takes courage and strength […] to be an empathetic and compassionate leader”.

 

Erica over Ruth Bader Ginsburg

De vrouw waar ik enorme bewondering voor heb, is Ruth Bader Ginsburg. Met kippenvel keek ik naar de film On the basis of seks. Wat heeft díe vrouw gestreden voor haar rechten en carrière. En tegelijkertijd voor de rechten van vele anderen. Ze vocht tegen het stereotype dat mannen werken en vrouwen het huishouden regelen. Afgewezen door 14 advocatenkantoren, besloot ze voor zichzelf te beginnen. En met succes. Uiteindelijk is ze opperrechter geworden. In haar leven was ze een voorvechter van het recht op abortus, het homohuwelijk en gelijke behandeling voor iedereen. In 2020 is Ruth helaas overleden aan kanker, maar dat neemt niet weg dat ze voor velen (mij ook) een voorbeeld zal blijven.

 

Bobby over Carry Knoops-Hamburger

Vlak voor internationale vrouwendag ontstond het idee om een vrouw naar keuze in de spotlight te zetten. Maar kies maar eens een vrouw uit. Alle opties zijn de revue gepasseerd, van mijn moeder tot de Spice Girls en historische figuren. En waar baseer je die keuze op? Uiteindelijk heb ik gekozen voor Carry Knoops-Hamburger. Tot voor kort wist ik weinig van haar, tot ik haar verhaal las in ‘Droom groot’ van Eva Jinek. Het was fascinerend, inspirerend en sluit in mijn ogen perfect aan op het thema van dit jaar: Onbeperkt leefbaar.

Carry Knoops-Hamburger is directeur/managing partner van Knoops’ advocaten én staat op de lijst van advocaten, die mogen optreden in het Internationaal Strafhof in Den Haag. Een indrukwekkende carrière. Maar wat ik het mooist vind aan haar verhaal, zijn de keuzes die zij heeft gemaakt in haar leven en hoe zij daar vervolgens vol voor is gegaan. Zo besloot zij op haar 22^e dat zij viool wilde leren spelen én tot het conservatorium toegelaten wilde worden. De maximale leeftijd om toelaten te worden tot het conservatorium? 23 jaar. Onmogelijk? Absoluut niet. Hetzelfde geldt voor haar rechtenstudie. Net gescheiden en met drie jonge kinderen is ze op haar 35^e aan een studie rechten begonnen, die ze in vier jaar tijd heeft afgerond. Naast dat het ontzettend knappe prestaties zijn, bewonder ik vooral dat zij het leven bij de hoorns grijpt. Ze laat zien dat het geen moer uitmaakt, op welk moment in je leven je een nieuwe weg in slaat. Wil niet zeggen dat het makkelijk is. Maar hoe impactvol een uitdaging ook was, ze is er nooit voor terug gedeinsd. Die powervrouw instelling vind ik de perfecte uiting van ‘onbeperkt leefbaar’.

 

Lonneke over Jip van den Toorn

De vrouw, die ik graag in de spotlight zet vandaag is Jip van den Toorn. Cartoonist en illustrator voor onder andere Het Parool, de Volkskrant en Vrij Nederland. In 2022 won ze de Inktspotprijs als eerste vrouw. De cartoons die ze maakt hebben een maatschappelijk thema en laten met weinig woorden een raak statement zien. Ik vind het fantastisch om te zien als vrouwen zichzelf zonder angst op de frontlinie durven te zetten, maar alsnog dicht bij zichzelf blijven. Jip is daar voor mij het perfecte voorbeeld van. Ze spreekt de hypocrisie aan in mensen en laat ze nadenken.

Zonder zelf een harde mening in te nemen zorgt ze ervoor dat mensen niet naast hun schoenen gaan lopen en versterkt ze de gelijkheid. De positieve impact hiervan is de vermindering van polarisatie, een steeds groter wordend probleem. Het is ontzettend inspirerend om te zien dat je op een humoristische manier, met zo weinig woorden, een grote impact kan maken op een maatschappelijk probleem. Het gevaar van het innemen van een sterke mening kan zijn dat je niet meer luistert naar de mening van een ander. Wanneer dit het geval is zet je de positieve impact die je kan hebben op pauze, omdat je de personen aan de andere kant van het spectrum tegen de borst stuit. Deze polarisatie verhindert vooruitgang. Wanneer je mensen tot nadenken zet en ze naar het midden beweegt vinden we overeenkomsten en een weg naar verbetering. Deze manier heeft Jip perfect onder de knie.